“Sakalın beni rahatsız ediyor!” Eggie öfkeyle bir dizi büyü söylemeye başladı.
Aniden, küçük bel cebinden mavi-altın bir şey parladı ve birkaç parlak daire Shen Song’un etrafında süzüldü, sonra küçüldü ve Shen Song’u bağladı.
Shen Song kendine baktı ve kollarının ve bacaklarının gergin olduğunu gördü. Ondan kurtulmaya çalıştı ama çok fazla sıkıydı, “Bu kadar güçlü sihirli silahları nereden buluyorsun? İçinden bile çıkamıyorum.”
Eggie kıkırdadı ve Wu Ruo’nun kollarına gitmek için onun kucağından indi, “Baba, o kötü bir adam!”
Wu Ruo Eggie’nin yanaklarındaki sakal izine bakarken konuştu, “Kötü bir adama doğru olanı yaptın.”
Shen Song, “Bay You, oğluna nasıl böyle davranmayı öğretebilirsin? Ben senin için kötü biri miyim? Bu bilgiyi nereden edindin?”
Junxing da çocuğun yüzünü sakalın tahriş ettiğini görünce Shen Song’a, “Çocuğu incittiğin için yemek yememizi izlemekle cezalandırıldın!” dedi.
“Ama lordum…” Shen Song haksızlığa uğradığını hissetti.
Junxing ona daha fazla dikkat etmeden Wu Ruo ile konuştu, “Annesi nerede?”
“Başka bir şehirde farklı işlerle meşgul. Bir kaç gün sonra bir araya geleceğiz .”
Wu Ruo son zamanlarda ayrılma bahanesini kullanmıyordu çünkü bir öncekinde You Yirun’un şüphe ve endişelerini uyandırmıştı.
Bu nedenle, bu bahaneyi daha fazla kullanamazdı.
Junxing çantaya bir göz attı ve “Şimdi nereye gidiyorsun?” diye sordu.
“Gördüğün gibi, You ailesinden atıldık. Xiang Şehri’nde kalacak yerimiz yok. Bu yüzden başka şehirlerde geziye çıkacağız.”
“Eğer burada Xiang Şehrinde kalmak istiyorsan, seni temin ederim ki ne You ne de Liang ailesi seni rahatsız etmeye cesaret edemez.”
Wu Ruo başını salladı, “İyiliğiniz için teşekkür ederim. Ama farklı yerlerde dolaşmak isterim.”
“Böyle bir yeraltı şehrinde şehirlerin birbirinden bir farkı yok.” diye ShenSong homurdandı.
Yeraltı şehirleri evler ve kasabalarla doluydu. Hiç gezilecek yer yoktu.
Junxing ona kısaca baktı ve Wu Ruo’ya döndü, “Nereye gideceğinize karar vermediyseniz, Chi Şehri’ni deneyebilirsiniz. Yakında nisan şenliği yapacaklar. Orada çok sayıda festival olacak. Pazarlarda diğer katlardan bir şeyler satın alabilirsiniz.”
“Bilgi için teşekkürler!”
Wu Ruo, Xiang şehrine oldukça yakın olduğu için Chi Şehri’ne de gitmeyi planlıyordu zaten.
Çok geçmeden garson yemek servisi yaptı.
Eggie, Shen Song’u büyüden serbest bıraktı ve yutkunmaya başladı.
“Yavaş ye.” Wu Ruo ağzını sildi ve onun için yiyecek şeyler seçti.
Hayalet Büyükanne Junxing’in önüne konan yiyecekleri almaya cesaret edemediğinden, onun önüne de yemek koydu. Çok hızlı yediği için bir parça yemekte boğulurken, Wu Ruo içmesi için ona bir fincan çay koydu. Kendini daha iyi hissetmesi için sırtına hafifçe vurdu.
Sadece Eggie ve Büyükanne yeterince yediğinde o da yemeye başladı.
Wu Ruo, Eggie ve Hayalet Büyükannenin sözünü kesmeden yemek yemesine yardım ederken Junxing onu gözlemledi.
Shen Song, “Seni yanlış değerlendirdiğim için özür dilerim.” dedi.
Wu Ruo’nun kafası karışmıştı. Shen Song beceriksizce gülümsedi, “En başta senin kötü bir oğul olduğunu düşündüm. Çünkü kendi annene bakmadan sadece kendini umursuyor gibi görünüyordun.”
Wu Ruo hiç alınmadı, “O zaman herkes böyle bir sonuca varabilirdi.”
“Öğle yemeği benden. Bunu özür dilememin bir yolu olarak kabul et.”
Wu Ruo, “Ama size bir öğle yemeği ısmarlayacağım konusunda bir anlaşma yaptık.”
“Bir dahaki sefere görüştüğümüzde sana yemek ısmarlamama ne dersin o halde?”
Wu Ruo parlak bir şekilde gülümsedi, “Harika! Oğlum, o zaman da güzel bir yemek yeriz.”
Eggie ağzına pirinç doldururken, “En büyük restoranda en pahalı yemekleri isteyeceğim.” dedi.
Shen Song bir kahkaha patlattı ve Eggie’nin yanağını dürttü, “Sen çok kurnaz bir bebeksin! Az önce seni incittim diye intikam mı alıyorsunuz?”
Junxing nazikçe gülümsedi, “Birinci kattaki restoranlar, tüm ülkedeki en pahalı ve aynı zamanda en iyi restoranlardır.”
“Lordum,” Shen Song, Junxing’e bir çift yavru gözle baktı, “Benim senin astın olduğumu unuttun mu, ısmarlayacağım dedim pahalı yerde bana hesabı kitleyin demedim.”
“Bu çocuğu öptüğün için hak ettiğin bir ceza.” dedi Junxing.
Eggie, zaten dolu olduğu için yemek çubuklarını bıraktı, “Evet, benim sorumluluğumu almalısın.”
Wu Ruo.”……”
Eggie geçen yıl hangi saçmalıkları öğrenmişti böyle?
“Küçük bebeğim, senin için sorumluluğu almamı istediğinden emin misin?” Shen Song başka bir şeyi kast ederek sormuştu.
Wu Ruo ona gözlerini devirdi, “Bay Shen Song, oğlumu kandırma.”
“Hahaha.”
Wu Ruo, öğle yemeğinden sonra Junxing ve Shen Song’a veda etti ve ardından ulaşım formasyonu almak için belediye binasına gitti.
Chi Şehri’ne varır varmaz Wu Ruo, birisiyle bağlantı kurduğunu hissetti.
Ve bu kişi belediye binasının yakınında bir yerde olmalıydı.
Üçü belediye binasından çıktılar ve belediye binasının kapısının dışında birçok insanın toplandığı bir yere geldiler.
Biri, “Birinci kattan yeni geldim. Veliaht prensin imparatorluk sarayına çoktan döndüğü ve müstakbel eşini de yanında getirdiği söyleniyor. Nişanlısıyla düğün yapacağı söyleniyor.”
Birisi veliaht prens için sevindi, “Harika! Sonunda evlenmek üzere! Sonunda imparatorumuz ve kraliçemiz torunlarını bekleyecekler.”
“Ahh! Veliahtın bir adamla evleneceğini duydum.”
“Bir adam mı?” Kalabalık şok oldu.
“Ama imparator bir erkekle evlenme konusunda prensle aynı fikirde mi?”
Wu Ruo’nun aşina olduğu bir sesti. Ses, onlarla birlikte ülkeye gelmeye gönüllü olan Yaşlı Hei’ye aitti.
“Geleneksel olarak onaylamazlar. Ama veliaht prens her zaman kararını kendisi vermiştir. Söylemesi zor. Kraliyet işlerinden uzak dursak iyi olur.”
Wu Ruo, sözleşme hissini vücudundan çıkardı ve aynı zamanda hala başkalarıyla dedikodu yapan Yaşlı Hei’ye baktı. Aniden gözleri parlak bir şekilde parladı ve Wu Ruo’ya doğru koşmak için kalabalığı ayırdı.
Ağlamaklı gözlerle, “Wu R… Lordum, sonunda seni buldum.” dedi.
Yaşlı Hei, halkın önünde onu gerçek ismiyle çağırmama konusunda çok akıllıydı.
Wu Ruo onu gözlemledi ve kıyafetlerini gördü, “Burada harika bir hayat yaşıyor gibi görünüyorsun.”
Yaşlı Hei güzel ve temiz giysileri ve görünümü ilaç yardımıyla iyileştikten sonra, temelde iyi eğitimli bir beyefendiydi. Üstelik oldukça yakışıklıydı.
Yaşlı Hei utanarak gülümsedi ve Wu Ruo’nun taşıdığı çantayı aldı.
“Lordum şimdi nerede kalıyorsun?”
“Buraya yeni geldim.” dedi Wu Ruo.
Yaşlı Hei, Hayalet Büyükanneye baktı “Lordumu henüz bulamadınız mı?”
Wu Ruo başını yana salladı,”Az önce ne yapıyordun?” diye sordu.
“Daha fazla bilgi arıyordum.”
Wu Ruo ve diğerleri boş ve sessiz bir yere gelince, Yaşlı Hei’ye “Buraya yalnız mı geldin ?” diye sordu.
“Evet.”
“Klana girişin nerede olduğunu öğrendin mi? Yoksa tanıdığımız birini mi buldun?”
“Henüz değil. Birkaç kişiye sordum ve hiçbiri girdiğimiz girişi bilmiyor. Tahminimce giriş gizli bir geçit olabilir. Ve şunu duydum…” Yaşlı Hei sesini alçalttı, “Bütün ülke lanetli. Kimsenin ülkeyi terk etmesine izin verilmiyor. Ülkeyi terk edenler güneş yanığı nedeniyle külle dönüşecekler. Ve kimseye başka ülkelerden geldiğimizi söylememeliyiz, aksi takdirde bedenlerimiz onlarınkiyle değiştirilir ki, onlar da bizim bedenlerimizle yurt dışına çıkabilsinler.”
“Oldukça bilgilisin.”
Wu Ruo kaşlarını çattı. Birinci seviye bir uygulayıcı olarak, dikkat çekmeden bu kadar çok bilgi edinmesi onun için çok zor olmalıydı.
“Geçmişte ne yaptığımı biliyorsun. Bir zamanlar istihbarat alışverişinde başkalarıyla sohbet etmek benim işlerimden biriydi. Kendimi övmek istemem. Buraya sadece altı gün önce gelmeme rağmen, ülkede son zamanlarda olan her şeyi ve her katla ilgili her şeyi zaten biliyordum. Lordum ne öğrenmek istiyorsan bana sor.”
Wu Ruo, vatandaşlar veliaht prensten bahsettiği için sordu, “Veliaht prens ne renk sıçıyor?”
“………..”
Yaşlı Hei’nin dili tutulmuştu, “Şaka yapmanı beklemiyordum. Gerçekten bilmek istiyorsan, imparatorluk sarayına gizlice girdiğimde etrafa soracağım.”
“…….”
Wu Ruo gözlerini devirdi, “Gerek yok. hiç ilgilenmiyorum. Benim önümde bu kadar mütevazi olmana gerek yok.”
“Tamam lordum.”
“Şimdi nerede kalıyorsun?” diye Wu Ruo sordu.
Yaşlı Hei üzgün üzgün söyledi, “Bundan bahsetmişken, dilencilerle işim henüz bitmemiş gibi görünüyor. Buraya savrulduğumda yaşlı bir dilenci tarafından kurtarıldım. Şimdi eski püskü bir kulübede kalıyorum. Bana bir iyilik yapabilir misin?”
Wu Ruo, Yaşlı Hei çok üzgün göründüğü için ciddi bir şekilde sordu, “Sorun nedir?”
Yaşlı Hei dedi ki, “Lütfen yaşlı dilencinin torununu ve o kulübedeki diğer çocukları kurtar. Bir hastalığa yakalanmışlar. Onları kurtarabilir misin?”
“Tabi ki.”
Yaşlı Hei ekledi. “Onların tedavi bedelini ödeyeceğim.”
Wu Ruo dedi ki, “Benim için çalışıyorsun. Beni kurtardıkları gibi seni de kurtardılar. Hiçbir şey ödemene gerek yok. Bana gerçekten teşekkür etmek istiyorsan, git kocamı bul.”
Yaşlı Hei gülümsedi. “Onu özlüyorsun, değil mi?”
Wu Ruo kızardı. “Elbette öyle.”
Yaşlı Hei kendi göğsünü okşadı ve garanti verdi, “Bana güvenebilirsin. Onları bulmak için elimden geleni yapacağım.”
Wu Ruo gülümseyerek, “Sana inanıyorum.” dedi.
“Lordum, az önce sizi görmeden, yakınlarda olduğunuzu hissettim. Neden böyle oldu?”
“İkimizin de paylaştığı sözleşme duygusu nedeniyle. Nereye gidersen git, ne kadar uzağa gidersen git, seni hissedebiliyorum. Ama Ölü Ruhlar Krallığında, sadece aynı şehirdeyken nerede olduğunu hissedebiliyorum. Sana bir sinyal verdiğim için nerede olduğumu anlayabildin.”
“Şimdi anladım.”
“Yaşlı Hei, ülke hakkında her şeyi öğrendiğini söylediğin gibi, Xuanyi hakkında bir şey öğrendin mi? Son zamanlarda durumları nasıl?”
Yaşlı Hei tereddütle sordu, “Lord’un gerçek kimliğini bilmiyorsun, değil mi? Ya da nerede yaşıyorlar?”
“Bilseydim, onları bulmaya giderdim.”
“Söylemek üzere olduğum şey benim rastgele tahminim. Referans olarak alabilirsin. Yanılıyor da olabilirim.”
Wu Ruo başını salladı, “Söyle bakalım.”
.
.
.
“Bu yaşlı Hei çok komik adam ya, ben çok gülüyorum ona. Söylemiştim yazar bi yandan soykırım yaparken hiç bir karakteri boş yere canlı bırakmaz. Üzümlü kekimiz Wu Bai beni düşündürüyor, hayırlısı…”
