Yuxiang Sarayı’ndan ayrıldıktan sonra, Wu Ruo kollarında Eggie ve yanında Hei Xuanyi ile bir gezintiye çıktı. Arkalarında hadım veya hizmetçi yoktu. Ara sıra sadece devriye görevlileri geçiyordu.
Wu Ruo sordu, “Bugün sarayda kuzeninle yaşananları sana biri mi anlattı?”
Hei Xuanyi, “Evet.” dedi, “Arkadaşım Miaoyi saraydan ayrıldıktan sonra bana bundan bahsetti.”
Wu Ruo çok duygulandı. Hei Xuanyi, onu daha iyi hissettirmek için haberi öğrendikten sonra yaptığı ilk şey ailesine Eggie’nin çocukları olduğunu açıklamak olmuştu.
“Eggie’nin içinde benim kanım ve etim olduğundan neden bu kadar eminsin?”
Eggie, oyuncaklarıyla oynarken adından söz edilince Wu Ruo’ya baktı. Gözlerini kırpıştırdı ve oyuncaklarıyla oynamaya odaklanmaya devam etti.
Hei Xuanyi sevimli küçük yüzünü okşadı ve açıkladı, “Üç Yedi Taş tarafından dönüştürülen çocuklar sadece ebeveynlerine karşı çok fazla korumacı olurlar.”
Wu Ruo yürümeyi durdurdu ve ona, “Eggie’nin tam olarak nasıl doğduğunu biliyor musun?” diye sordu.
Hei Xuanyi, Wu Ruo’ya baktı ve “Tahmin edebiliyorum.” dedi.
Wu Ruo şaşırmıştı.
Dünyada sadece bir Üç Yedi Taş varsa, diğer Üç Yedi Taş’ın nereden geldiğini tahmin etmek kolaydı. Ayrıca Hei Xuanyi, bundan daha fazlasını düşünmüş olabilecek çok akıllı bir adamdı.(adam daha yumurtayken bu oğlum diyerek sahiplenmişti (ﾟοﾟ人) )
Hei Xuanyi, Wu Ruo’nun saçını kulağının arkasına sıkıştırdı, “Düğünümüzden sonra tüm ülkeye Eggie’nin oğlumuz olduğunu söyleyeceğim.”
Wu Ruo’nun kalbi, bu açıklama yüzünden eridi. Kalbi, ezici bir sevgi ve şefkatle daha hızlı ve daha hızlı çarptı. Ağzı kulaklarına vardı ve gözleri sevgi doluydu, “Eggie gözlerini kapat.”
Eggie çabucak cevap verdi ve gözlerini kapattı.
Wu Ruo kollarını Hei Xuanyi’nin boynuna doladı, onu kendine sürükleyerek ince güzel dudaklarından öptü.
Hei Xuanyi’nin kara gözleri şaşkınlıkla parladı ama kısa süre sonra heyecan tüm vücudunu kaplayarak gülümsedi. Kollarını Wu Ruo’nun beline dolayarak onu kollarına daha da çekti. Öpücüğü daha da derinleştirip sıcak bir hale dönüştürdü.
Öpüşmeye kendilerini o kadar adamışlardı ki, yanlarına gelen gardiyanları fark edince bile durmadılar.
Eggie küçük parmaklarını ayırdı ve parmaklarının arasından anne babasının birbirlerini ne kadar sevdiklerini gözetledi. Sırıttı ve yanından geçen korumaları susturdu.
Muhafızlar, Küçük Prens’in ne kadar sevimli olduğunu ve veliaht prens ile karısının ne kadar güzel öpüştüğünü görünce eğlendiler. Ses çıkarmamak için parmak uçlarında yürümek için ellerinden geleni yaptılar.
Hei Xuanyi, Wu Ruo’nun dudaklarını gevşekçe bıraktı ve baştan çıkarıcı ve seksi bir sesle, “Hadi geri dönelim.” dedi.
Wu Ruo bir nefes aldı ve başını salladı. Hengxing Sarayı’na geri döndüler ve Hei Xin’i Eggie’ye bakması için ayarladılar. Sonra o ve Hei Xuanyi yatak odasına gittiler. Çok geçmeden inleyerek şehvet içinde nefes nefese kaldılar.
Klana vardıklarında fırtına tarafından ayrıldıklarından beri seks yapmamışlardı. Uzun bir aradan sonra tekrar birbirlerinin tadına varan ikili, şimdi yasak meyveyi ilk kez tatmış gibiydi. Bu nedenle banyodan yatak odalarına kadar tekrar tekrar seviştiler.
Gardiyanlar ve kızlar, baştan çıkarıcı nefes seslerini duyduklarında, kızarmaktan kendilerini alamadılar. Gecenin ortasında sesler yavaşça azaldı.
Wu Ruo, Hei Xuanyi’nin göğsüne sokuldu ve bütün gece uyudu. Altındaki bedenin hareketini fark ettiğinde, yorgun göz kapaklarını açmadan edemedi.
Uyanmak üzere olduğunu gören Hei Xuanyi, daha fazla uyumasını sağlamak için sırtını sıvazladı.
“Bu kadar erken bir zamanda nereye gidiyorsun?”
Hei Xuanyi onu hafifçe hareket ettirdi, “On üçüncü katın altındaki kasabalara gidiyorum.”
Wu Ruo’nun zihni aniden berraklaştı. “Beni de götür.”
Hei Xuanyi şaşırdı ve “Uyumak istemediğinden emin misin?” diye sordu.
“Gerek yok.”
Wu Ruo ona gözlerini devirdi ve çok hızlı bir şekilde kıyafetlerini giydi.
Hei Xuanyi onu durdurdu ve bir hizmetçiye Wu Ruo için güzelce yapılmış bir takım elbise göndermesini söyledi, “Gelecekte benimle ne zaman dışarı çıkarsan bu tür kıyafetler giyeceksin.”
Wu Ruo, giysi yığınının üstündeki beyaz maskeye baktı. Hei Xuanyi’nin onu koruduğunu anlamıştı.
Vatandaşlar veliaht prensesin neye benzediğini bilmiyorlardı. Bu nedenle, Wu Ruo olarak dışarı çıkarsa, insanlar
sebepsiz yere ona meydan okur veya ona zarar verirdi. Onun veliaht prenses olduğunu bilselerdi, o ve ailesinin başı büyük belaya girerdi.( On dördüncü kattan onsekizinci kata kadar eski kraliyet ailesine sadık oldukları için böyle, diğer katlarda sıkıntı yok)
Kıyafetlerini giyerken sordu, “Ailemin de burada, klanda olduğunu biliyorlar mı?”
Hei Xuanyi hayır dedi ve hizmetçilere saç modeli yapmaları için gelmelerini emretti.
Kahvaltılarını yaptıktan sonra, Wu Ruo için şahsen beyaz maskeyi taktı.
Wu Ruo aynaya baktı ve özellikle beyaz maske ve beyaz giysilerle kendini çok gizemli buldu. Arkasını döndü ve Hei Xuanyi’nin çenesini kaldırdı ve derin bir sesle, “Seni soymayı düşünüyorum!” dedi.
Hei Xuanyi sordu, “Neyi çalmak niyetindesin peki?”
“Vücudunu.”
Hei Xuanyi gülümsedi ve onu maskesinden öptü, “Ona zaten sahipsin.”
“Sekste çok iyisin.” Wu Ruo, “Vücudunu başka biri istese bana yaptığın gibi arzuyla verir misin?” diye sordu.
“Eğer ölmek istiyorsa buyursun gelsin.” dedi Hei Xuanyi.
“Sana inanıyorum, güzel fikir doğrusu.” Wu Ruo gülümsedi ve Hei Xuanyi ile birlikte odadan çıktı.
Eggie onların dışarı çıktıklarını görünce yanlarına ilerledi, “Baba, nereye gidiyorsunuz?”
“Baban ve ben diğer katlara gidiyoruz.” dedi Wu Ruo.
Eggie kollarını Wu Ruo’nun bacaklarına doladı. “Seninle oynamak istiyorum!” diye yalvardı.
“Oynamayacağız. Benimle gidersen hiçbir şey yiyemeyebilirsin.”
Eggie, Wu Ruo’yu hemen bıraktı, “Baba, baba, kendinize iyi bakın ve siz de güzelce yemek yiyin.”
“Sadece yemeği önemsiyorsun.”
Wu Ruo onun ne kadar sevimli olduğu konusunda eğlenirken yanaklarını sıktı. Eggie’nin küçük kafasını ovuşturdu.
Sonra o ve Wu Ruo, canavar arabası otoparkına gitmek için Hengxing Sarayı’ndan ayrıldı. Memurlar, orada uzun bir süre Hei Xuanyi’yi beklemişlerdi ve bunlardan biri Lou Qingluo’ydu. (Hei’ye aşık olan)
Wu Ruo, Hei Xuanyi’nin bir muhafızı gibi görünerek Hei Xuanyi’nin hemen arkasından yürüdü.
Ama hiçbir gardiyan böyle lüks kıyafetler giymezdi. Bu nedenle, ortaya çıktığında yetkililerin tüm dikkatini çekti. Hei Xuanyi’nin Ruo’yu gizleme niyeti yoktu.
Bu nedenle, Wu Ruo’yu yetkililerin önünde arabaya sürükledi.
Yetkililer, beyazlı adamın kim olduğunu merak ederek göz teması kurdular. Asil veliaht prens, adamın arabaya binmesine bile yardım ediyordu.
Lou Qingluo, onun veliaht prenses olabileceğini tahmin etti çünkü veliaht prens asla başka birine kendi isteğiyle bu şekilde dokunmazdı.
Hei Xuanyi emretti, “Hadi gidelim.”
Yetkililer, Hei Xuanyi’nin ardından geldiler ve diğer iblis arabalara bindiler.
Hei Xuanyi ve ekibi, resmi ulaşım rünü aracılığıyla on üçüncü kata geldi. On üçüncü ve on dördüncü katları incelediler ve iki kattaki vatandaşların çoğunluğunun yoksulluk içinde yaşadığını gördüler.
Ama hayatları barışçıl ve istikrarlıydı. Ancak güneş ışığı eksikliği hastalığı vatandaşlar için büyük bir acıydı.
On beşinci kata ulaşana kadar vagondan aşağı inmediler. Aşağıda bir kaos vardı. Hırsız ve zorbalar her yerde görülebiliyordu çünkü böylesine zavallı bir yaşamda başka seçenekleri yoktu.
“Kenara çekin.” dedi Hei Xuanyi.
Ekip durdu.
Hei Xuanyi arabadan indi, sonra Wu Ruo’nun arabadan çıkmasına yardım etmek için arabadaki kişiye elini uzattı.
Wu Ruo onun yardımını reddetti. Vagondan kendi başına indi ve eşyalarını ve maskesini ayarladı.
“Neredeyiz?”
“On beşinci katta.”
Görevliler arabadan indiler ve defterlerini ve karakalemlerini çıkardılar. Bazıları Hei Xuanyi’nin söylediği her kelimeyi kaydetmeliydi ve bazıları da burada deneyimledikleri her şeyi kaydetmeliydi.
Wu Ruo, Hei Xuanyi’nin arkasında duran tarih kaydediciye bir göz attı ve yetkililerin konuşmalarını kaydetmesi ihtimalinden hiçbir şey söylememeye karar verdi.
Hei Xuanyi, tarih kaydediciye kenara çekilmesini söyledi.
Wu Ruo fısıldadı, “Sanırım sadece imparatorun bir tarih kaydedicisi oluyordu.”
Hei Xuanyi açıkladı, “Ölü Ruh Krallığının veliaht prensi imparatorla aynı güce sahip. Bu nedenle tarih yazıcısının veliahtla ilgili her şeyi de kaydetmesi gerekiyor.”
“Ne söylesem bile mi?”
“Evet.”
“Senden hoşlandığımı veya seni öptüğümü söylesem, onu da kaydeder mi?”
Bu durumda, Wu Ruo, tarih kaydedicinin onu yanlış yargılamasın diye kendi davranışlarına daha fazla dikkat etmeliydi.
Hei Xuanyi gülümsedi. Wu Ruo bunu tarih kaydedicinin önünde yüksek sesle söyleyebildiği sürece, tarih kaydedicinin bunu kaydetmesini dört gözle bekliyordu.
Lou Qingluo, Hei Xuanyi’nin kışın açan soğuk çiçekler kadar güzel ve nefes kesici olan hafif gülümsemesini gördü. Gözlerini gülümsemesinden alamıyordu. Ne yazık ki, Hei Xuanyi onun yüzünden gülümsemiyordu.
Bir yetkili fısıldadı, “O kişi kim? Veliaht prens neden ona gülümsüyor?”
“Veliaht prenses olabilir.”
Görevli küçümseyen bir sesle konuştu, “Veliaht prens gerçekten bir erkekle evlenecek mi?”
“Dedikodular, laneti kaldırmak için bir adamla evleneceğini söylüyor.”
Kimse bu konuda sessiz değildi çünkü şu anda herkes laneti mümkün olan en kısa sürede kaldırmak için can atıyordu.
Veliahtın bir erkekle evlenmesi fikrinden hoşlanmasalar bile, veliaht prensese tanrıları gibi saygı duymak zorundaydılar.
Wu Ruo ve Hei Xuanyi de tartışmayı duydu. Wu Ruo etrafına baktı ve sordu, “Şimdi ne yapacağız?”
“Vatandaşlara pirinç vereceğiz.” dedi Hei Xuanyi.
Bir muhafız öne çıktı ve “Majesteleri, bir araba pirinç yükledik.” dedi.
Hei Xuanyi başını salladı, “Onları vatandaşlara teslim edin.”
“Emredersiniz.”
Hei Xuanyi, Wu Ruo ve diğer yetkililer, gardiyanların pirinçleri dağıtmasını izledi.
Wu Ruo’nun kafasını karıştıran bir şey daha vardı. Normalde insanlar haberi aldıklarında pirinç payları için savaşmak için akın ederdi. Ama durum
farklıydı. Vatandaşlar, korumaları görünce hızla kaçtı. Sokaklar göz açıp kapayıncaya kadar boşaldı. Bu nedenle, gardiyanlar kapı kapı çalmak zorunda kaldılar.
Vatandaşlar kapıyı açtı ama kapıdan sadece büyük bir kase ya da büyük bir çömlek çıkarmak içindi. Pirinci aldıktan sonra kaseyi aldılar ve hemen kapıyı kapattılar. Muhafızlara virüsmüş gibi davranıyorlardı.
Gardiyanlar, vatandaşların kapısına, pirinç verdiklerini belirten bir işaret bıraktılar.
.
.
.
