Lu Nianxin’in yemeği bir hafta sonraya planlanmıştı. Ay Yeni Yılı’na günler gittikçe yaklaşıyordu.
Bu akşamki yemek Yang Youming’in uzun yıllardır birlikte çalıştığı arkadaşları ve ortaklarından oluşuyordu-Xia Xingcheng’in gergin olması için en ufak bir neden yoktu. Yang Youming’in anne ve babası çoktan vefat etmişti ve bu arkadaşları ve ortakları ona belki de hâlâ hayatta olan akrabalarından daha yakındı. Bu durum Xia Xingcheng’e Yang Youming’in ailesiyle tanışacakmış gibi hissettirdi.
O sabah Xia Xingcheng gömme dolapta akşam giymek için kıyafet arıyordu.
Yang Youming ellerini arkada birleştirmiş duvara yaslanmış onu izliyordu. Birkaç kıyafet denedikten sonra Xia Xingcheng’in memnuniyetsizliğini görünce ağzını açtı, “Bu gece randevuya gitmek için mi giyiniyorsun?”
Bunu duyduktan sonra, aynanın önünde bir kazağı vücuduna tutma sürecinde olan Xia Xingcheng, Yang Youming’e bakmak için döndü. “Seni utandırmamak için iyi görünmek istiyorum.”
Yang Youming güldü ve elini uzattı. “Buraya gel.”
Xia Xingcheng hemen onun yanına yürüdü ve elini kavradı.
Yang Youming, “Her şeyin içinde iyi görünüyorsun.” dedi.
Xia Xingcheng ona sarılmaktan ve ısırmaktan kendini alamadı.
Yang Youming usulca konuştu, “Sana her şey yakışıyor.”
O öğleden sonra dışarı çıktıklarında hafif bir kar yağışı vardı. Kar yüzünden mi bilmiyorlardı ama yol boyunca trafik özellikle kötüydü.
Xia Xingcheng ön yolcu koltuğuna oturdu ve yüzünü buz gibi arabanın camına dayayarak uçuşan kar tanelerine baktı, “Uzun zamandır birlikte yaşıyoruz ama Du Jin’le henüz hiç tanışmadım.”
Arabayı sürerken Yang Youming, “Bir yıldan uzun süredir çalışmadığımı biliyorsun.” dedi.
Xia Xingcheng dönüp ona baktı.
Yang Youming kıkırdadı, “Bir şey olursa beni arayacak, artık benim için ayak işlerini yapmak onun görevi değil.”
Xia Xingcheng bunun yerine başka bir konuyu hatırladı. “Ming ge, daha fazla film çekmelisin.”
Araba kırmızı ışıkta beklemek için bir kavşakta sıraya girdi.
Yang Youming frene bastı ve ona baktı.
Xia Xingcheng, “Senin film çekmemen tüm film endüstrisi için bir kayıptır.”
Yang Youming gülümsemekten kendini alamadı, “Sadece sen öyle düşünüyorsun, değil mi?”
Xia Xingcheng, “Elbette hayır, sadece benim sözlerimi duyabiliyorsun. Hayranlarına bakarsan, hepsi senin ortaya çıkman için can atmıyor mu? Yüzünü göstermen bile yeterli.”
Kavşaktaki kırmızı ışık yeşile döndü ve önlerindeki araba yavaşça hareket etmeye başladı. Yang Youming de yüzünü öne döndü ve kavşak boyunca öndeki arabayı takip etti.
Xia Xingcheng sözlerine şöyle devam etti: “Ben sadece ikimizin de daha fazla film çekmesini istiyorum. Yaşlandığımızda evde oturup oynadığımız tüm dizileri ve filmleri çıkarıp tek tek izleyeceğiz.”
Yang Youming, “Şimdiye kadar Gradual Distance’ı izlemedin, değil mi?”
Xia Xingcheng ona baktı ve fısıldadı, “Bunu başka bir zaman konuşalım.”
Yang Youming güldü. “Sen birkaç idol dizisinde oynamamış mıydın? Eğer bir şeyler izlemek istersen, zaman ayırıp onları izleyebiliriz.”
Xia Xingcheng, Yang Youming’in bunu onu kızdırmak için söylediğini biliyordu ama devam etti, “Kendin söyledin, o zaman izleyip izlemeyeceğini göreceğiz.” Bununla birlikte, gülmekten kendini alamadı.
Lu Nianxin’in yemek için seçtiği yer dağlarda oldukça uzak bir kulüp eviydi; Yang Youming oraya gitmek için yaklaşık iki saat araba kullandı.
Dağdaki kar, şehirdekinden daha ağır yağıyordu. Xia Xingcheng arabanın kapısını açtığı anda, soğuk hava duyularına saldırdı ve bilinçsizce ceketini sıkıca sardı. Yukarı baktığında, Li Yun’un ilerideki saçağın altında durduğunu gördü. Başlangıçta koşarak yanına gitmek isterken, elinde olmadan olduğu yerde durdu.
Yang Youming arabanın kapısını kapatıp şoför mahalline geldi ve Xia Xingcheng’in elini tutarak onu yanına götürdü.
Li Yun ifadesizdi, sadece gülümsüyor ve Yang Youming’e başını sallıyordu. “Siz ikiniz sonunda buradasınız.”
Yang Youming, “Trafik berbattı.” dedi.
Xia Xingcheng biraz gergindi. “Yun jie” diye seslendi.
Li Yun da ona gülümsedi, “Çabuk içeri gelin!” Bununla birlikte, arkasını döndü ve yolu göstermek için önden yürüdü.
Yeni Ay Yılı hızla yaklaşırken, koridorların girişleri boyunca kırmızı fenerler asılmıştı. Xia Xingcheng onların yanından geçerken, parlak kırmızı yüzüne yansıdı. Li Yun onları özel odaya getirdiğinde, Xia Xingcheng odanın düşündüğünden daha canlı olduğunu fark etti. Lu Nianxin’in yanı sıra, odada birkaç kişi daha vardı.
Bunların arasında uzun boylu, zayıf, gözlüklü bir adam da vardı. Daha önce yolları hiç kesişmemiş olsa da Xia Xingcheng resimlerini görmüştü; bu adam Du Jin’di.
Lu Nianxin Xia Xingcheng’in içeri girdiğini görür görmez gülümsedi ve onları karşılamak için yanlarına geldi. Xia Xingcheng’in omzunu kucaklamak için kolunu kaldırdı ama Yang Youming tarafından tokatlandı.
Xia Xingcheng olduğu yerde durdu ve Yang Youming’in arkasına çekildi.
Lu Nianxin eline baktı ve Yang Youming’e döndü, “Böyle yapmak zorunda mısın?”
Yang Youming sadece “Ondan uzak dur.” dedi.
Lu Nianxin bir kahkaha attı ama daha fazla ısrar etmedi. Du Jin’e döndü, “Lao-Yang küçük erkek arkadaşını getirmiş, merhaba demeyecek misin?”
Xia Xingcheng bu ‘küçük erkek arkadaş’ hitabına tamamen içerlemişti. Her zaman bunun kulağa çok sıradan geldiğini düşünmüştü, bu adam ona geçen gün “Geçen gün ‘yeni eş’ demişti, ama bugün ‘küçük erkek arkadaş'” demekten kendini alamıyordu.
Lu Nianxin dönüp şaşkınlıkla ona baktı.
Yang Youming kolunu Xia Xingcheng’in beline doladı ve onu öne doğru itti. Gülerek, “Karımla tanış.” dedi.
Xia Xingcheng aniden kızardı.
Tam o sırada Du Jin, “Ne karısı, evlilik cüzdanı aldınız mı?” diye sordu.
Yang Youming Xia Xingcheng’e doğru döndü, “Önemli değil, eğer alamazsam kendim yaparım!” Bununla birlikte Xia Xingcheng’in şakağının yan tarafını öptü.
Xia Xingcheng’in yüzü kızarmıştı.
Daha sonra Yang Youming onu odadaki diğer insanlarla tanıştırdı: Li Yun’un kocası olan orta yaşlı bir adam ve Du Jin’in karısı olan genç ve güzel bir kadın.
Lu Nianxin’in bir sürü sevgilisi olmasına rağmen, bu gibi durumlarda hiçbirini yanında getirmezdi. Aslına bakılırsa, bu sevgilileri gerçek anlamda sevgili sayılamazdı; sadece birlikte uyuyorlardı ve aralarında hiçbir duygu yoktu.
Hepsi yuvarlak masaya oturdu.
Lu Nianxin arkasına yaslandı, sandalyesinin iki ayağı yerden kesilmişti. Xia Xingcheng’i bir aşağı bir yukarı süzdükten sonra sırıtarak konuştu, “Ming ge’nin karısı olmak için can atıyorsun, ha?”
Xia Xingcheng, “Her halükarda, ‘küçük erkek arkadaş’ değilim.”
İnce gözleri gözlük camının arkasından Xia Xingcheng’i izlerken Du Jin’in yüz ifadesi ciddiydi. Bir süre ona baktıktan sonra Yang Youming’e, “Planların nedir?” diye sordu.
Yang Youming’in sesi oldukça yumuşaktı, “Ne planından bahsediyorsun?”
Du Jin, “Gerçekten uzun bir ara verdin, artık dışarı çıkıp çalışma zamanın gelmedi mi?”
Lu Nianxin elini kaldırarak “Durun bakalım,” diye araya girdi, “Ne yapıyorsunuz siz? Hepimiz bu gece Yeni Yılı kutlamak için toplandık, bu dükkan muhabbeti de neyin nesi? Lao-Yang’la iş hakkında başka bir zaman konuşabilirsin. Yavaş ol, birçoğumuzun içki içmek için beklediğini görmüyor musun? Değil mi Xingcheng?”
Xia Xingcheng ona cevap vermedi.
Yang Youming Du Jin’e baktı, “Bir sonraki sefere erteleyelim.”
Lu Nianxin parmaklarını şıklattı ve Li Yun’a söyledi, “Git onlara yemeklerimizi acele getirmelerini söyle, hepimiz yemek istiyoruz!”
Kısa bir süre sonra, garsonlar sıcak yemekleri birbiri ardına servis ederek masanın tamamına yaydı. Herkesin önünde bir bardak baijiu vardı ve alkol döküldükten sonra, Lu Nianxin bir bardakla ayağa kalkan ilk kişi oldu ve “Bugün böyle bir araya gelmek hepimiz için nadir bir fırsat, önce buna içmeliyiz!” dedi.
Diğerleri de kadehlerini aldı ve kadeh kaldırmak için ayağa kalktı.
Xia Xingcheng bir lokma bile yemek yemeden kadehini geri devirdi ve kadeh boğazından midesine kadar yandı. Boş şarap kadehiyle oturmak üzereyken Lu Nianxin çoktan masadan içki şişesini almış ve kendine bir bardak daha baijiu doldurarak, “İkinci bardakla Xingcheng’in şerefine kadeh kaldırmak istiyorum.” dedi.
Du Jin ona boş bir bakış attı.
Xia Xingcheng’in kendisi için bir bardak daha doldurmaktan başka çaresi yoktu. Ayağa kalkıp Lu Nianxin ile kadeh tokuşturdu, “Teşekkür ederim Bay Lu!”
Lu Nianxin şarap kadehini sağ elinde tutarken, sol eli uzanıp Xia Xingcheng’in bileğini yakaladı, “Neden bana Bay Lu diyorsun? Bana Xin ge de.” Son iki kelimeyi özellikle hafifçe ve kaşlarını kaldırarak söyledi.
Xia Xingcheng ona gülümsedi, elini büyük bir güçlükle geri çekti ve ikinci baijiu bardağını içti.
Lu Nianxin de bardağını tek seferde boşalttı, ardından üçüncü bir bardak doldurmak için şişeyi cesurca eline aldı. Bakışlarını masaya çevirerek Yang Youming ve Xia Xingcheng’e şöyle dedi: “Üçüncü bardağı ikinize ithaf ediyorum. Sonsuza dek mutlu olduğunuz için sizi tebrik ederim.”
Xia Xingcheng şarabı doldurmak için elini kaldırdı ama Yang Youming onun bileğini tuttu ve Lu Nianxin’e baktı, “Pekâlâ, nezaketin için teşekkür ederiz, lütfen otur.”
Lu Nianxin hâlâ onu rahatsız etmek istiyordu ama Yang Youming eli hâlâ Xia Xingcheng’in elinin üzerindeyken ona doğru bir gülümseme gönderdi. Lu Nianxin sadece şöyle diyebildi: “Unut gitsin. Hiçbirimiz seni kışkırtmaya cesaret edemeyiz.” Daha sonra koltuğuna oturdu.
Yang Youming yemek çubuklarını aldı, Xia Xingcheng’in kâsesine birkaç sıcak yemek koydu ve yumuşak bir sesle konuştu, “Önce bir şeyler ye, ona dikkat etmene gerek yok!”
Xia Xingcheng başını salladı.
Yang Youming’in çubuklarını ilk önce hareket ettirdiğini gören diğer herkes de yemeye başladı.
Yemek aslında Lu Nianxin’in boş durmaması nedeniyle oldukça hareketliydi; konuşacak birini aramadığında, içmesi için başka birini çağırıyordu. Yine de Juxin’in büyük patronu olmasına rağmen, herkes Yang Youming’den ondan daha çok korkuyordu ve kimse ondan gerçekten korkmuyordu.
Daha sonra, sarhoş Lu Nianxin sigara içerken sandalyesine yaslandı, yakası açıktı ve yüzü kızarmıştı. Xia Xingcheng’e, “Ming ge’ni takip etmek için gemiden atlayıp Juxin’e gelmek ister misin?” dedi.
Xia Xingcheng onun sözleri karşısında donakaldı.
Lu Nianxin, “Şefin Cai ile oldukça yakınım, gidip onunla konuşabilirim.”
Xia Xingcheng hemen, “Gerek yok.” dedi, “Şu anki şirketimin çok iyi olduğunu düşünüyorum!”
Lu Nianxin sigarasını dudaklarının arasına sıkıştırdı ve Yang Youming’e döndü.
Yang Youming de biraz şarap içmişti. Yanakları pembeleşmişti ve alnındaki saçlar geriye doğru itilmişti; hafif bir dağınıklık vardı. “İşinde mutlu olması yeterli.” Konuşurken bir elini Xia Xingcheng’in koltuğunun arkasına attı ve işaret parmağı Xia Xingcheng’in ensesini usulca kaşıdı.
Xia Xingcheng gıdıklandığını hissetti ve boynunun geri çekilmesine engel olamadı.
Bu sırada Du Jin’in karısı Li Yun ve kocasının yanındaydı ve onlarla çocuklarının dersleri hakkında konuşuyordu.
Du Jin Yang Youming’e söyledi, “Geçen hafta He Zheng ile tanıştım. Bana yeni filminden bahsetti.”
Lu Nianxin bu kez iş konuşmalarına ara vermedi, sadece sigara tabakasından iki sigara çıkarıp birini Du Jin’e, diğerini de istemediğini belirtmek için başını sallayan Yang Youming’e attı. Lu Nianxin elinde kalan sigarayla Xia Xingcheng’e işaret etti.
Xia Xingcheng de başını salladı.
Du Jin, “He Zheng ile birçok kez çalıştınız ve her zaman keyifli bir işbirliği oldu. Neden tekrar düşünmüyorsun?”
Yang Youming’in Xia Xingcheng’in boynundaki parmağı hareketine ara verdi, “He Zheng’in aslında beni ve Xingcheng’i yeni filminde birlikte oynamamız için davet etmek istediğini biliyor muydun?”
Du Jin belirgin bir şekilde irkildi. “Başlangıçta mı? Peki ya şimdi?”
Yang Youming, “Şu anda aklında ne olduğunu ben de bilmiyorum. Bir dahaki sefere karşılaştığında ona sorabilirsin.”
Du Jin tekrar sordu, “Ne demek istiyorsun?”
Yang Youming cevap verdi, “Hâlâ düşünme aşamasındayım. He Zheng’in aklında ne olduğunu görmek istiyorum.”
Lu Nianxin araya girdi, “Tahmin oyunu mu oynuyorsunuz? Kimin aklında ne var?”
Du Jin, Xia Xingcheng’e baktı, “Hayır, He Zheng’in aklında şu anda ne olursa olsun, ikinizin tekrar aynı filmde oynamanızı onaylamıyorum!”
.
.
.
Pardon da sana ne kardeş?
