Jing Lin için gece boyunca uyumak zordu. Uyku her zaman rüyaları da beraberinde getirirdi ve rüyalar her zaman geçmişini çağrıştırırdı. Ne rüyaları ne de geçmişini istiyordu, bu yüzden de her zaman uzanıp biraz kestiriyordu. Uyandığı yer çırılçıplak kalmıştı; geriye hiçbir şey kalmamıştı.
İlk başlarda uyanık olduğu günler kısaydı. Vücudundaki acıdan bahsetmeye bile değmezdi. Acısının kaynağı parçalanmış ruhani deniziydi. Ruhani denizi parçalara ayrılmıştı ve bu keskin parçalar zihninin her yerine saplanmış, onu o kadar kötü delmişti ki ruhu bile acıyordu.
Jing Lin hareket edebildiği zamanlarda, çoğu zaman elbiseleri üzerine örtülü bir şekilde otururdu. Devam etmek için bir neden bulamıyordu ama yine de her şeyi bitirmek için de bir neden bulamıyordu.
Bir rüyadan uyandığında geçmişi rüzgârla birlikte uçup gitmişti.
İlkbahar ve Sonbahar gelip geçti, her yıl. Acısı yavaş yavaş azaldı ve vücudu da iyileşmiş gibi görünüyordu.
Tek şey kılıcını kaybetmiş olmasıydı. Sadece elleri boş değildi, kalbinde de bir boşluk vardı. Ruhani denizi hasar görmüştü ve orijinal formu görünürde yoktu. Kılıcı Yan Quan hayatının yarısı boyunca onunla birlikte dolaşmış ama sonunda kırık bir kılıcın parçasını bile bulamamıştı. Jing Lin bir keresinde dağ ormanında ölmeyi ve Yan Quan’ın yanına gömülmeyi düşünmüştü. Ne yazık ki şimdi rüzgârın içinde duruyordu ve omzundaki gömlek dışında hiçbir şeye tutunamıyordu. Ta ki beyaz porselen kavanozdan su fışkırana ve içinden oynaşan bir brokar sazan çıkana kadar.
Jing Lin parmak ucuyla pullarına dokundu ve canlı yaratık parmaklarına doğru yüzdü. Birbirlerine bağlı olarak bir arada yaşıyor gibiydiler.
Jing Lin şaşkınlık içindeyken, brokar sazanın bir çocuğa dönüştüğünü gördü. Güzel, tombul bir yumruk kollarını çekiştiriyordu. Çocuk, yüz hatlarında aynı kibir ve inatçılıkla hızla bir gence dönüştü. Ardından, şimdi kendisinden daha uzun olan ve bileğini kavrayan siyahlar içinde bir adam oldu.
“Nereye kaçacaksın?” Cang Ji’nin gözlerini donuk bir ifade kapladı. Kararlıydı. “Kaçamazsın. Benim ellerimde kalacaksın!”
Jing Lin diğer eliyle onun yanağına vurdu ve okşadı. Parmak ucu Cang Ji’nin yan şakağında gezindi, sanki bu adamın nereden geldiğini anlayamamış gibiydi. Yine de onunla daha önce karşılaşmış gibiydi. Bu işin aslını öğrenmesi gerekiyordu. Her bir santim izlediğinde, Cang Ji onu kendisine daha da yaklaştırıyordu. Jing Lin zar zor nefes alabiliyordu. Cang Ji’nin bir tutam saçını kavradı ve tutuşunu gevşetmesini işaret etti.
Ama Cang Ji sadece ona baktı ve parmağını dudaklarına götürerek ıslak ve ateşli bir şekilde öptü.
“Seni yememe izin ver.” Cang Ji kurnazca mağdur bir ifade takındı, “Tamam mı?”
Jing Lin daha önce hiç bu kadar ateşli olmamıştı. Cang Ji parmak uçlarını öperken boş boş baktı. Aslında kendini belirsiz ve tuhaf hissediyordu. Dudaklarını büzdü ve korkuyla başını salladı.
Cang Ji’nin avuç içi Jing Lin’in başının arkasını okşadı. Sanki ona bir çocuk gibi davranıyordu ama yine de dudakları neredeyse birbirine değene kadar ona yaklaşmaya devam etti. Bu büyüleyici, yapışkan anda Jing Lin’in nefesi hızlandı ve dünya gözlerinin önünde bulanıklaştı.
Jing Lin aniden gözlerini açtı. Nefesi hâlâ sıcaktı. Başını çevirdi ve Cang Ji’nin kendisini izlemek için başını kaldırdığını gördü. Gece henüz bitmemişti ve teknenin içi karanlıktı. Cang Ji kayıtsızca gözlerini başka tarafa çevirdi.
Jing Lin’in ağzı kurumuş gibi hissetti. Dudaklarında sanki sıcak bir şeye dokunmuşlar gibi kalıcı bir sıcaklık hissetti. Rüya ile gerçeği zar zor ayırt edebiliyordu, bu yüzden bilinçsizce kolunu kaldırarak yüzünü kapattı ve başını bir anlığına serinletmek için duvara doğru döndü.
Cang Ji görmezden geldi ve şöyle dedi: “Gece boyunca Chu Lun görevini rapor etmek üzere batıya, başkente doğru yola çıktı. Arkasında bıraktığı fincanda herhangi bir insan aurası hissedemiyorum. Küçük bir iblis olmalı.”
Jing Lin’in saçları yastık örtüsünün üzerine dağıldı. Ağzını açmak istediğinde bile Cang Ji’nin rüyasındaki nefesini hâlâ ağzında hissedebiliyordu. Gözlerini kapadı ve bir süre sessiz kaldı. Gözlerini tekrar açtığında sakin olduğu söylenebilirdi.
“Bu bir fırça iblisi.” Jing Lin, “Beni tanıdı.” dedi.
“İblis Avcısı Lord Lin Song.” Cang Ji yere uzandı, “Kaçmak istemesine şaşmamalı. Ama diğerlerinin söyledikleri ilginç. Hepsi bu Chu Lun hakkında aynı yorumu yaptı.”
“Ne?”
Cang Ji cevap verdi, “Sanki farklı bir insanmış gibi.”
Farklı biri mi?
“‘Chu Lun’ gerçekten de bir ölümlü. Dongxiang’da küçük bir köyde doğdu. Ailesi fakirdi ve ebeveynleri birbiri ardına vefat etti. Sadece yakın akrabalarının maddi yardımları sayesinde eğitimine devam edebildi. Bu çocuk zayıf doğmuştu ve bacaklarında bir rahatsızlık varmış gibi görünüyordu. Ama derslerinde başarılıydı. On iki yaşına geldiğinde adı şiirleriyle taşraya yayılmıştı. Dongxiang valilik yargıcı onu defalarca tavsiye etti, böylece on dokuz yaşında başkente girebildi, ancak imparatorluk sınavında iki kez başarısız oldu. Eve döndükten sonra çalışmalarında daha da gayretli oldu. Bu kez en iyi akademisyen unvanını kazandığı için dileği yerine geldi. Ancak bazı insanlar, imparatorluk sınavına girmek için üçüncü kez başkente girdiğinden beri mizacının büyük bir değişim geçirdiğini söyledi.”
Jing Lin, “Ne şekilde?” diye sordu.
“Hiçbir fikrim yok.” Cang Ji gözlerini kapatarak şöyle dedi, “Onları yolda ayrıntılı olarak sorgulamak uygun değil ama başkentte bilen biri olmalı.”
Sonra derin bir uykuya dalar gibi oldu ve daha fazla konuşmadı.
Jing Lin gün ağarana kadar sessizlik içinde duvara baktı.
Başkent güneybatıda yer alıyordu. Nehir boyunca ilerleyerek başkente varmaları sadece yarım ay sürmüştü. Zhongdu’da batıya doğru ilerledikçe, her türden sorumlu tanrının üslerinin yakınlarda olduğu Sınır Bölümü daha da yoğunlaşıyordu. Küçük iblislerin bariyerden geçmesi çok zordu.
Jing Lin hâlâ Cang Ji ile bir çıkmazın içindeydi ama bu durum onun Cang Ji’ye ruhani enerjisini nasıl kullanacağı konusunda ipuçları vermesine engel değildi. Yarım ay çok kısa bir süreydi. Tekne kıyıya ulaştığında Cang Ji henüz işin özünü tam olarak kavrayamamıştı.
J
ing Lin gemiden indiğinde hava cayır cayır yanıyordu. Başkent her yerden gelen yolcularla doluydu. Sokakları iyi düzenlenmiş ve hareketliydi.
Limandaki yolcu tekneleri küçüktü ve üzerlerinde devasa ejderha tekneleri yükseliyordu. Su yolları düzenli ve insan sesleriyle gürültülüydü. Uzaklara doğru baktı. Bir an için sonunu göremedi. Tek görebildiği etrafındaki binalar, köşkler ve görkemli, yüksek bir saraydı.
Cang Ji bir kahkaha attı. Dokuzuncu Cennet Tapınağı denen yerin özel bir şey olmadığını düşünerek etrafına bakındı. Ölümlüler dünyasının koşuşturmacasıyla nasıl kıyaslanabilirdi ki? Ellerinde altın bilezikler ve ayaklarında gümüş çanlar olan dansçılar aralarında mekik dokuyordu. Onlar yürürken keskin çınlama sesleri duyuluyordu.
Bir gezgin cadde boyunca yürürken flüt çalıyor, yanından geçen dansçıları dansın içine çekiyordu. Çeşitli renklerdeki şeffaf kumaşlar havada dönüyordu.
Guangtun Wansui Dağı binlerce hanedanlık mutlulukla övünüyordu. Bu nedenle Dokuzuncu Cennet Tanrıçası Sheng Le buranın kontrolünü eline almıştı. Cennet kadar uzun yaşadı ve zihni yeryüzüyle birdi. O her yerde hazır ve nazırdı. Yüce Baba, Lord Jiu Tian, Üç Diyar arasında yeni yılın başlangıcını başlattığı gün, Tanrıça Sheng Le görünürde yoktu. Ancak Yüce Baba yine de onu saygın bir konuk olarak onurlandırdı. Jing Lin bile onu daha önce hiç görmemişti.
Her ikisi de kalacak bir han buldu ama ne yazık ki burası da bir iblis tarafından işletiliyordu. Tek fark, başkentteki iblislerin hepsinin büyük lig iblisleri olmasıydı.
Cang Ji kapıdan adımını atıp hana girdiğinde, abaküs boncuklarını sallayan tüylü bir yelpaze gördü. Bu abaküs boncukları altından yapılmıştı ve abaküsün kendisi de kenarları boyunca değerli taşlarla işlenmişti, bu da ona asil bir hava veriyordu. Ev sahibi kibirli ve küstah bir şekilde oturuyordu. Yeşim beyazı parmakları, her biri güvercin yumurtası büyüklüğünde yüzüklerle doluydu. Görkemli bir şekilde giyinmiş, dengeli bir figür çiziyordu. Dokuz tüylü kuyruğu bacaklarının yanında yavaşça sallanıyordu.
Cang Ji daha önce de bir tilki iblisi görmüştü ama ilk kez dokuz kuyruklu bir tilki iblisi görüyordu.
Ev sahibi ince parmaklarını yelpazenin üzerine koydu ve onları incelerken bir çift çekici göz ortaya çıkardı. Tembelce konuştu, “Bir oda için elli altın. Pahalı bulursanız homurdanmayın. Eğer ödeyebilirseniz, istediğiniz gibi bir oda seçebilirsiniz. Ödeyemiyorsanız, o zaman başka bir yere gidin. Burada fakirleri kabul etmiyoruz.”
Cang Ji iki parmağını tezgahın üzerinde kaydırdı. Altın boncuklar ve değerli taşlar tezgâhın üzerinde uzun, görkemli bir sıra halinde yığılırken şangırdadı.
Ev sahibi kadın kuş tüyü yelpazeyi yarı kaldırıp Cang Ji’yi tartarken onlara bakmadı bile. Şöyle dedi. “Yüz hatlarınız göze hoş geliyor ve bakışlarınız nüfuz edici. Güzel bir cildiniz var. Bu tür bir görünüm iblisler arasında en popüler olanıdır. Henüz hesabı kapatmak için acele etmeye gerek yok. Sadece yüzünüz için bile, Jiejie senin başkentteki eğlenceni sağlayacaktır. Tüm o güzel ve zarif bakışlar artık nadir değil. Bizim istediğimiz tam olarak sizin gibi…” Yarı düşündü, sonra aniden eğildi, “Kuzeyli İmparator Cang’a dikkate değer bir benzerliğiniz var.”
Cang Ji bu “Kuzeyli İmparator Cang “ın kim olduğunu bilmiyordu ama Jing Lin kaşlarını kaldırdı ve ev sahibesine doğru baktı.
Ev sahibesi homurdandı, “Çok şanslısınız. Her şeyden önce, İmparator Cang’ın tipine karşı bir düşkünlüğüm var. Yiyecek ve içecekleriniz şirketten. Yukarı çıkın ve kendinize bir oda seçin.”
Bunu söyledikten sonra onları görmezden geldi ve yelpazesiyle içeri girdi, ardından ipek kartlarla oynamak için perdeleri indirdi.
Bir tabak tutan ve yanında servis yapan küçük tilki kulaklarını çırptı ve ayakkabısız patileri kırmızı halıya hafifçe basarken kuyruğunu salladı. Pembe yanakları ve parlak badem gözleriyle pembe bir yüzü vardı. Perdeyi kaldırdı, onlara reverans yaptı ve “Lütfen benimle gelin beyler!” dedi.
Cang Ji onu takip etti. Merdivenler genişti ve her yer lüks mobilyalarla döşenmişti. Hızını yavaşlattı ve Jing Lin’in yanında yürüdü.
Jing Lin usulca şöyle dedi: “Dokuzuncu Cennet Âlemi kurulmadan önce, hem ejderha hem de anka kuşu kuzey bölgelerini işgal etmişti. Daha sonra anka kuşu güneye yöneldi ve şeytanlara karşı savaşmak için Dokuzuncu Cennet Kapısı ile güçlerini birleştirdi. Sadece Canglong kuzeyde kaldı ve itaat etmedi. Emri altında sayısız büyük lig iblisi vardı ve onursal unvanı “İmparator Cang” idi. Canglong’dan sonra “İmparator Cang” unvanı defalarca küçük iblislerin eline geçti ve bu yüzden onu onurlandırmak için ölümünden sonraki unvanına ‘Kuzey’ kelimesini eklediler.”
“O zaten öldü.” dedi Cang Ji, “Neden unvanını eğlenmeleri için başkalarına vermiyorsunuz?”
Jing Lin, “Bu olmaz.” dedi.
Cang Ji göz ucuyla ona baktı, “Tanrılar da mı bu işe burunlarını sokuyorlar?”
Jing Lin merdivenlerden yukarı çıktı. Hafif bir duraksamadan sonra, “Hayır.” dedi.
Cang Ji sordu: “O zaman bu ejderhanın seninle ne ilgisi var? Li Rong’un arkadaşı mıydı?”
Jing Lin çoktan kapıya doğru yürümüştü. Küçük tilki kapıyı iterek açtı ve onları içeri buyur etti. Ancak Jing Lin bir an için daldı. Cang Ji göğsüyle onu arkadan itti. Küçük tilki kapıyı kapattı ve geri çekildi.
Jing Lin cevapladı, “Onun benimle hiçbir ilgisi yok. Li Rong’un da arkadaşı değil.”
Cang Ji bir “oh” çekti. Daha fazla araştırmadı veya konuşmaya devam etmedi. Jing Lin’in arkasından sıvıştı ve kendine bir fincan çay doldurdu.
Kısa bir süre sonra, kapının dışında duran birkaç küçük tilkinin neşeyle şöyle dediğini duydu: “Kuzey Avlusu’ndaki kaplıcalarda şarap hazırlandı. Her iki bey de ilgileniyorsa, yaz sıcağını hafifletmek için istediğiniz zaman oraya gidebilirsiniz.”
Odada bir sessizlik oldu. Bir an sonra Cang Ji kapıyı açtı, dışarı çıktı ve biraz eğlenmek için merdivenlerden indi. Ayrılmadan hemen önce içlerinden birine altın bir inci fırlattı, “Sen bana yol göster. Diğerleri onunla ilgilenmek için burada kalacak. O daha sonra gidecek.”
Bir tilki altın inciyi yakaladı ve Cang Ji’yi takip etti. Diğerleri bekledi. Jing Lin bir süre sonra yeni kıyafetleriyle ortaya çıktı ve banyoya doğru yola koyuldu.
Küçük tilkinin adı Xiyan’dı. Bu yıl yüz yaşlarının başındaydı. Ev sahibi onu her zaman yanında büyütmüştü ve bu nedenle başkentteki eğlence yerleri hakkında her şeyi biliyordu. Cang Ji parası konusunda cömert, yakışıklı ve başkalarına karşı dürüst biriydi. Xiyan yavaş yavaş onun yanında gardını düşürüyor, hatta birlikte yolculuk ederken ona “dage” diye hitap ediyordu.(da ge resmice abi demek)
Cang Ji umursamaz bir tavırla sordu, “Bayan Patron’un daha önce ‘Kuzey İmparatoru Cang’dan bahsettiğini duydum. Kimmiş o?”
“Dage bilmiyor mu?” Xiyan, Cang Ji’den çok daha kısaydı. Cang Ji’nin arkasından malları taşırken başını salladı ve şöyle dedi: “Sanırım bu beklenen bir şey. Dage xiulian uygulamasına konsantre olmak için doğuda kalmış olmalı, bu yüzden diğer konulardan haberdar değildin. Bu Kuzey İmparatoru Cang iblisler arasında ünlüdür. Leydi Patronumuz bile yıllardır ona hayrandır. Ne zaman onun yaptıklarından bahsetse, yüzünü yelpazenin arkasına saklar ve ağlar.”
“Hangi işler?” Cang Ji, “Duyalım bakalım.” diye sordu.
“İmparator Cang, imparator ilan edildiği kuzeyde ikamet etti. Lord Jiu Tian’ı üç kez geri çevirdi ve onunla herhangi bir temas kurmayı reddetti. Bunun sebebi, çok uzun bir süre boyunca iblisleri Kan Denizi’ne karşı savaşmak için kendi gücüne dayanarak toplamış olmasıydı. Dolayısıyla, başkalarına boyun eğmek istemiyordu. Bu nedenle Dokuzuncu Cennet ile ittifakı altı kez suya düştü. Söylemesi garip ama Dokuzuncu Cennet Kapısı o zamanlar Cennet ve Dünya’nın bir numaralı güç merkezi haline gelmişti. Lord Jiu Tian’ın sekiz oğlunun hepsi de tanınmış, seçkin adamlardı. İmparator Cang’ın komutası altında çok sayıda yetenekli iblis olmasına rağmen, Dokuzuncu Cennet Kapısı ile anlaşmazlık içindeydiler. Bu sadece her iki tarafın da ağır kayıplar vermesiyle sonuçlandı.”
“O halde bırakın ikisi de kayıp versin.” Cang Ji incilerini savurdu ve parmaklıklara yaslandı. Gözlerini güneşe karşı kısarak şöyle dedi: “Lord Jiu Tian denen o herif, kötülüğe karşı direnmek için güçlerini birleştirme bahanesini kullanarak her yerden gücü ele geçirmeye çalıştı. Nasıl ifade ederseniz edin, sıradan halkı düşünen erdemli bir bilge gibi görünmüyor. Bu adam cennetin ve dünyanın ortak hükümdarı olarak görev yapabildiğine göre, İmparator Cang neden yapamasın? Bir başkasının kölesi olmaktansa, sonuna kadar özgür ve sınırsız olmak daha iyidir. “
Xiyan kulaklarını mal demetlerinden dışarı çıkardı ve şaşkınlıkla konuştu, “Dage, İmparator Cang’ın böyle düşündüğünü nereden biliyorsun?!”
Leydi patronumuz, Dokuzuncu Cennet Kapısı’na asla boyun eğmemesine rağmen, kuzeyin tehlikeli bölgelerinde her zaman sağlam durduğunu ve kötü ruhların yarım adım bile ilerlemesine asla izin vermediğini söyledi. Daha sonra Kan Denizi sakinleşti. Dokuzuncu Cennet Kapısı adını Dokuzuncu Cennet Diyarı olarak değiştirdi ve Lord Jiu Tian Cennet ve Dünya’nın ortak hükümdarı, Yüce Baba oldu. Tüm taraflar faziletli eylemlerine göre ödüllendirildi, ancak İmparator Cang kuzeyde kaldı ve onlara hiç ilgi göstermedi.
Lord Jiu Tian onun hakkında hiçbir şey yapamadı, bu yüzden Lord Sha Ge, Li Rong’u onu ikna etmesi ve yatıştırması için gönderdi. İlk başta, her iki taraf da birbirlerine karşı kızgınlık beslemiyordu; aksine, samimiydiler.
Ancak bazı nedenlerden dolayı, Lord Sha Ge, Li Rong, aniden ona karşı döndü ve kuzey topraklarında İmparator Cang ile büyük bir savaş başlattı…” Devam ederken kulakları sarktı, “Leydi Patronumuz, bu Li Rong’un hileye başvurmuş olması gerektiğini söyledi. Aksi takdirde, xiulian’ı henüz Büyük Başarı Aşaması’na ulaşmamışken İmparator Cang’a karşı nasıl savaşabilirdi?”
“Yani.” dedi Cang Ji, “İmparator Cang, Li Rong’a yenilmiş olmalı.”
“Li Rong’a ayrıca pullarını kesmesi ve etini kazıması emredildi.” dedi Xiyan, “Dokuzuncu Cennet Âlemi ejderha kan bağını kopardı. O zamandan beri, uzun yıllar boyunca bu dünyada bir ejderha görülmedi.”
Cang Ji beklenmedik bir şekilde güldü, “Korkarım ancak sorunun kaynağını ortadan kaldırarak içlerini rahatlatabilirlerdi.”
“Ama bu olay yüzünden tuhaf bir şey oldu.” Xiyan parmaklıkların üzerine eğildi ve şeker figürünü kemirirken başını öne eğdi.
“Tuhaf bir şey mi?”
“Mevcut Tanrılar Doktrini’ne göre, eğer faziletli askerlik hizmetinden bahsedeceksek, Lord Sha Ge’nin ilk sırada yer alması gerekir. Ancak rakipsiz meziyetlerden bahsedeceksek, o zaman Lord Lin Song hepsinden üstündür. Çünkü Kan Denizi’nden önce bile Zhongdu’nun çeşitli topraklarında dolaştı. Hepsi de ‘İblisleri öldürmek ve kötülüğü bastırmak söz konusu olduğunda Yan Quan’ı görmek gerekir’ diyordu. Yan Quan Kılıcı altında can verenler arasında hayaletler ve tanrılar da vardı. Unvanı kulağa ölümcül gelmese de, kılıcını kullanma şekli temiz ve etkiliydi. Ama yine de iyi ile kötüyü ayırt ederdi ve ne masumları incitirdi ne de iyi iblislere zarar verirdi.” Xiyan şöyle dedi: “Garip olan şey, İmparator Cang’ın Li Rong tarafından öldürülmüş olmasıydı. Lord Lin Song, Li Rong’un kardeşiydi ve İmparator Cang ile hiçbir ilgisi yoktu. Yine de bu olay yüzünden her ikisinin de yollarını ayırdığını ve Dokuzuncu Cennet’in ‘Lord Lord’dan kaçar’ söylentisine yol açtığını duydum. Daha da garip olanı, Zhongdu’daki iblisler şeflerini kaybettikten sonra, hepsi kendilerini kral ilan etti ve kendilerini imparator ilan etti. Ancak kendilerine ‘İmparator Cang’ adını verenlerin hepsinin sonu Yan Quan Kılıcı altında ölmek oldu. Uzun bir süre sonra artık kimse kendisine İmparator Cang demeye cesaret edemedi. Lord Lin Song, İmparator Cang’ın onur unvanını onun için korudu. Leydi Patronumuz, ona minnet borçlu olduğumuzu söyledi. Sadece daha sonra Yüce Baba’yı öldürmesini asla beklemiyorduk. Bu bir şekilde İmparator Cang’ın intikamını almak olarak görülebilir.”
Cang Ji bunu anlayamadı, “Birbirlerini tanıyorlar mıydı?”
Xiyan beklenmedik bir şekilde başını yana salladı ve şaşkınlıkla şöyle dedi: “Tanımıyorlar. Lord Lin Song’un daha önce İmparator Cang’ın yüzünü bile görmediğini duydum. Kan Denizi Savaşı sırasında bir kez yan yana savaşmışlardı. Ama Leydi Patron o gün ordunun binlerce asker ve atla tam kadro dışarıda olduğunu söyledi. Lord Lin Song ve İmparator Cang birbirlerini tanımıyorlardı. Sadece birliklerin konuşlandırılması sırasında birbirlerinin yanından geçmiş gibi görünüyorlardı. Bunun dışında başka bir etkileşimleri olmadı.”
.
.
.
Bu siyah ejderha Cang ve sememiz Lord Sha ge(Li Rong) arasında neler olmuş şimdilik ben de bilmiyorum, okuyup göreceğiz canlarım 🫰
